شیمی نو

عینک ایمنی یک نیاز اساسی در بسیاری از محیط های کار است و برای محافظت از چشم و بینایی در برابر اجسام خارجی مانند پاشش مواد شیمیایی یا فلزی، گرد و غبار، پرتابه، گاز، بخار و تشعشع استفاده می شود.

اکثر خطرات چشمی در یک محیط غیر قابل پیش بینی به دلیل عواملی مانند گرما، نور، صدمات مکانیکی، گرد و غبار و غیره رخ می دهد. کارکنان ممکن است به دلیل هوای آلوده در محل کار دچار سوزش چشم شوند. همچنین ممکن است به مدت طولانی در معرض هوای آلوده قرار بگیرند و به طور ناگهانی بینایی چشم آنها را مختل شود. در چنین شرایطی باید از عینک ایمنی برای محافظت مناسب از چشم استفاده شود تا ایمنی کامل کارکنانی که در محیط های خطرناک کار می کنند تضمین شود.

عینک ایمنی آزمایشگاه توسط Garrett Morgan در سال 1914 ساخته شد و در سال 1940 برای کارکنان اجباری شد که از عینک ایمنی در محل کار استفاده کنند تا از چشم ها در برابر آسیب های فیزیکی یا عفونت های ناشی از مواد مختلف در محیط محافظت شود. عینک ایمنی آزمایشگاهی بخش مهمی از تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) است که به منظور رعایت کامل ایمنی و بهداشت شغلی کارکنان استفاده می شود.

انواع عینک ایمنی و کاربرد آنها

عینک های ایمنی در اشکال و سبک های مختلفی بسته به کار و کاربرد شغلی ارائه می شوند. هنگامی که صحبت از محافظت از چشم می شود، راحتی و تناسب اندام عوامل مهمی هستند که باید در نظر گرفته شوند. هنگامی که عینک ایمنی راحت باشد، کارکنان بیشتر از آن استفاده می کنند. ویژگی ‌های صورت افراد بیشتر اوقات در استفاده از عینک‌ های ایمنی اختلال ایجاد می‌ کند. بنابراین عینک‌ های ایمنی باید برای محافظت کافی از چشم مناسب باشند. عینک های ایمنی که مناسب نیستند، محافظت کاملی را که برای آن در نظر گرفته شده است، ایجاد نمی کنند.

در زیر برخی از انواع عینک ایمنی آورده شده است:

عینک ایمنی آزمایشگاهی

این عینک های محافظ، در برابر مواد شیمیایی مقاوم هستند. با پوشش کامل خود در برابر پاشش مواد شیمیایی و مواد خطرناک از چشم ها محافظت می کند. آن ها از قسمت های سخت و نرم برای استفاده طولانی مدت ساخته شده اند و دارای میدان دید وسیعی است.

عینک‌ های جوشکاری

 این عینک‌ ها به محافظت از چشم در برابر اشعه‌ های شدید UV و IR که در طول فرآیند جوشکاری نامرئی هستند و می‌ توانند باعث مشکلات بینایی جدی شود، کمک می ‌کنند. آن ها سطح بالایی از محافظت از چشم را در حین انجام کار بدون هیچ خطری ارائه می دهد.

عینک ایمنی اشعه ماوراء بنفش

 این عینک ها با پوشش خاصی ساخته شده اند که مانع از برخورد اشعه های مضر UV با شبکیه چشم و آسیب می شود.

عینک های ضد مه

این عینک ها دارای پوشش تخصصی برای از بین بردن مشکل مه بر روی شیشه ها هستند و در نتیجه دید واضحی را برای کارکنان در شرایط بسیار مه آلود فراهم می کنند. آنها دارای طراحی تهویه منحصر به فرد و لنز مه شکن است.

عینک ‌های بدون تهویه

این نوع عینک‌ ها از چشم در برابر بخار و مه مایعات خطرناک و مواد خطرناک محافظت کامل می ‌کنند.

عینک ‌های تهویه ‌دار

این عینک ‌ها برای کارهای آزمایشگاهی مناسب نیستند زیرا دارای سوراخ‌ های تهویه هستند که مایعات می‌ توانند از طریق آن وارد شوند و با چشم‌ ها تماس پیدا کنند. آن ها محافظت بیشتری از چشم در برابر اشعه های مضر UV ایجاد می کند و از مشکلات طولانی مدت چشم مانند سرطان، آب مروارید و هرگونه مشکل بینایی جلوگیری می کند.

موارد استفاده از عینک های ایمنی در آزمایشگاه شیمی

هنگامی که مواد خطرناک اعم از مایع یا گاز با چشم ها تماس پیدا می کند آسیب جدی و غیرقابل برگشتی ایجاد می کند. همچنین ممکن است فرد دچار اختلال بینایی نسبی یا کامل شود. عینک‌ های ایمنی تجهیزات ایمنی اولیه چشم هستند که به‌ ویژه برای محافظت از چشم ‌ها در برابر هرگونه پاشش شیمیایی، مه ‌های تحریک‌ کننده و بخارات مضر طراحی شده ‌اند.

آنها یک فضای بسته محافظ در اطراف چشم ایجاد می کنند و از ورود هر گونه اشیاء یا مایعات مضر از کناره های عینک جلوگیری می کنند. عینک ایمنی به فرد این امکان را می دهد که با دقت با مواد شیمیایی و مواد مضر بدون ترس از آسیب دیدن چشم کار کند. آنها هنگام آزمایش با مواد آلوده به عنوان یک خط دفاعی مهم در برابر عفونت های مضر عمل می کنند و یک محافظ عالی هستند.

دستکش ضد اسید یکی از تجهیزات محافظت از دست در آزمایشگاه است. در زندگی روزمره یا کار، دست ها اغلب با مایعات اسیدی (یا با ترکیب ناشناخته) در تماس هستند. به طور کلی یک جفت دستکش که می تواند مایع اسیدی را عایق کند، می تواند تا حد زیادی از دست ها محافظت کند.

دستکش های زیادی در بازار وجود دارند که می توانند در برابر مواد شیمیایی محافظ باشند. این دستکش ها با شکل ها و مواد مختلف ویژگی های خاص مخصوص به خود را دارند.

ارزیابی مقاومت دستکش های شیمیایی

عملکرد حفاظت شیمیایی دستکش ها را می توان به عنوان پایداری دستکش در تماس با مواد شیمیایی خاص درک کرد. هرچه پایداری قوی تر باشد، سطح حفاظت بالاتر است. ما می توانیم پایداری دستکش های محافظ شیمیایی در آزمایشگاه را از سه بعد درک کنیم:

• زمان مقاومت. این زمان پس از آزمایش تماس اولیه سطح داخلی دستکش با ماده شیمیایی است. به عنوان مثال، اگر یک ماده شیمیایی خاص به مدت 60 دقیقه با دستکش تماس داشته باشد، پس از 60 دقیقه، اگر ماده در طرف دیگر دستکش شناسایی نشود، به این معنی است که زمان نفوذ بیش از 60 دقیقه است.
• درجه انحطاط. تغییر خواص دستکش پس از تماس با مواد شیمیایی مانند تورم، نرم شدن، انقباض و ترک خوردن را نشان می دهد. با این حال، اگر پس از تماس، تخریب کمی وجود داشته باشد یا اصلاً وجود نداشته باشد، می توان درجه دستکش را "E" یا عالی در نظر گرفت.
• نفوذپذیری. میزان واکنش بین مواد دستکش و مواد شیمیایی را بیان می کند. عملکرد معمولاً به سه روش سنجیده می شود. اولین مورد جذب سطحی دستکش است. دوم چسبندگی سطح دستکش است. سومین مورد، انتشار مواد شیمیایی از طریق دستکش است.

معیارهای انتخاب دستکش ضد اسید

برای محافظت از دست ها در برابر مواد شیمیایی، افراد معمولاً از دستکش های لاتکس یا لاستیکی مصنوعی در آزمایشگاه  استفاده می کنند. با توجه به سه استاندارد پایداری، عملکرد حفاظت شیمیایی به شدت با مواد و ضخامت دستکش مرتبط است. مواد مختلف تعیین می کنند که کدام مواد شیمیایی را می توان با دستکش محافظت کرد. ضخامت نیز سطح حفاظت در برابر اسید را تعیین می کند.

مواد متداول برای تولید دستکش های مقاوم در برابر مواد شیمیایی عبارتند از: PVC، لاتکس، لاستیک نیتریل، نئوپرن، بوتیل و ویتون.

دستکش پی وی سی (PVC). این نوع دستکش ها اغلب نسبت به عملکرد هزینه مناسبی دارند، بنابراین مورد علاقه مشتریان هستند. دستکش های PVC برای استفاده در مواد شیمیایی اسیدی و قلیایی مناسب هستند. آنها همچنین انتخاب خوبی برای روغن هیدرولیک، حلال معطر یا الکل هستند. با این حال، دستکش های PVC برای محافظت از حلال های آلی مناسب نیستند. همچنین سعی کنید در محیط با دمای بالا از آن استفاده نکنید.

دستکش صنعتی لاتکس. این دستکش ها معمولا محافظت خوبی در برابر محلول های شیمیایی اسیدی مانند اسید نیتریک، اسید سولفوریک، متانول، فرمالدئید، هیدروکسید سدیم، اسید استیک دارند. پوشیدن آنها راحت است و نرمی زیاد آنها به کاربران این امکان را می دهد که با وسایل بهتر کار کنند. به طور کلی، آنها همچنین دارای درجه خاصی از مقاومت در برابر سایش و مقاومت برش هستند. با این حال، دستکش های لاتکس برای محلول های معدنی یا برخی روغن ها مناسب نیستند.

دستکش لاستیکی نیتریل. نیتریل مزایای لاتکس و پی وی سی را تا حدی ترکیب می کند. دستکش های لاستیکی نیتریل انتخاب خوبی هستند. به طور کلی، آنها به طور گسترده ای در استفاده از گریس و لاک استفاده می شود.

دستکش نئوپرن. دستکش های نئوپرن برای فرآورده های نفتی، چربی ها یا سوخت ها ایده آل هستند. در عین حال محافظت خوبی در برابر اسید و قلیایی نیز دارد. عیب این نوع دستکش این است که سطح آن پس از خیس شدن صاف می شود و چسبندگی آن را از دست می دهد.

دستکش لاستیکی بوتیل. دستکش های لاستیکی بوتیل ساختار مولکولی متراکمی دارند که می تواند از استرها، کتون ها، آلدئیدها و الکل ها محافظت کند. بوتیل همچنین یک عامل عایق برای گازهای شیمیایی است و معمولاً در زمینه نظامی در برخی مناطق خاص استفاده می شود.

دستکش ویتون. ویتون نوعی فلورو لاستیکی است که دارای عملکرد حفاظت شیمیایی بسیار بالا و مقاومت در برابر حرارت است. معمولاً در حفاظت از بنزن، تولوئن و PCB (بی فنیل های پلی کلر) استفاده می شود. اما به دلیل قیمت بالای این ماده معمولاً فقط در صنایع هوایی یا برخی صنایع خاص مورد استفاده قرار می گیرد.

استاندارد ایمنی EN 374 چیست؟

استاندارد EN-374، یک استاندارد دستکش مقاوم در برابر مواد شیمیایی است که توسط اتحادیه اروپا تعیین شده است. واکنش دستکش به مواد شیمیایی مختلف را آزمایش می کند و همچنین نفوذپذیری، زمان نفوذ، انقباض و سایر شاخص ها را در نظر می گیرد.

EN-374 دستکش های مقاوم در برابر مواد شیمیایی را برای 18 ماده شیمیایی مختلف آزمایش می کند. در پایان آزمایش، آژانس ارزیابی شخص ثالث گواهینامه A، B یا C را بر اساس مقاومت آنها در برابر مواد شیمیایی اعطا می کند

جدول مندلیف امروزی با جدول تناوبی که درابتدا به وسیله مندلیف کشف شده بود تفاوت های زیادی وجود دارد، هر چند که پایه تنظیم جدول مشابه یکدیگر است.در جدول مندلیف قسمت های خالی زیادی وجود داشت که برای عناصری در نظر گفته شده بود که هنوز کشف نشده بودند یکی از این عناصر عنصر گالیم بود که مندلیف آن را اکا آلومینیوم نامگذاری کرده بود. اما امروزه بپیشرفت علم و قسمت های مهم اتم مانند الکترون ها، پروتون ها و نوترون ها جدول تناوبی کامل شد و به شکل امروزی تبدیل شد.

این جدول که دارای18 گروه است 8 گروه آن به عنوان عناصر اصلی و 10 گروه آن هم به عنوان فلزات واسطه نام گذاری شده اند.که فلزات واسطه در گروه های 3 تا 12 جدول قرار داده شده اند و فلزات قلیایی به عنوان گروه اول اصلی و فلزات قلیایی خاکی گروه دوم اصلی و هالوژن ها در گروه هفتم اصلی و گازهای نجیب نیز در گروه هشتم اصلی قرار داده شده اند. جدول مندلیف امروزه شامل 18 عنصر است که با نماد شیمیایی خاص و عدد اتمی و عدد جرمی در کنار یکدیگر در این جدول قرار گرفته اند.

تفاوت جدول مندلیف جدید و قدیم

در جدول تناوبی مندلیف ترتیبی از تنها 63 عنصر وجود دارد که در آن زمان کشف شد، در حالی که در جدول تناوبی مدرن تمام 118 عنصر طبیعی و مصنوعی گنجانده شده است. جدول تناوبی مدرن به دلیل اینکه مبتنی بر عدد اتمی است، مقبولیت بیشتری دارد و عدد اتمی به همان اندازه که از خاصیت اساسی تری در تشخیص عناصر استفاده می کند به عنوان معیار بهتری برای تعیین خواص فیزیکی و شیمیایی عناصر استفاده می شود.

جدول مندلیف که به عنوان جدول تناوبی عناصر نیز شناخته می شود، جدولی از عناصر شیمیایی است که بر اساس عدد اتمی، پیکربندی الکترون و خواص شیمیایی منظم مرتب شده اند. ساختار جدول چندین روند دوره ای را نشان می دهد. مندلیف از این ایده استفاده کرد که عناصر در جدول تناوبی را بر اساس افزایش جرم اتمی آنها و نه بر اساس اعداد اتمی مرتب کند.

طبق نظریه مندلیف، خواص فیزیکی و شیمیایی عناصر تابع تناوبی جرم اتمی آنهاست. دوره ها در یک فاصله زمانی منظم از وقوع جرم اتمی عناصر رخ می دهد. به همین دلیل، مندلیف در قرار دادن هیدروژن در جدول تناوبی با مشکل بزرگی مواجه شد. در واقع، ترتیب فزاینده جرم های اتمی نیز مشکل ساز بود، زیرا برخی از عناصر که عدد اتمی آنها بیشتر از دیگری است اما جرم اتمی کمتر از دیگری است، ابهام زیادی ایجاد می کرد.

محدودیت های جدول مندلیف

عناصری که تغییرات زیادی در خواص فیزیکی و شیمیایی خود نشان می دهند به همان گروه جدول تناوبی اضافه شدند.

مندلیف نتوانست هیدروژن را در یک مکان خاص در جدول تناوبی جا دهد.

توجه داشته باشید:

گاهی اوقات این روش چیدمان عناصر به این معنی بود که در ردیف‌های افقی یا «دوره‌ های» او شکاف ‌هایی وجود داشت. اما مندلیف به جای اینکه این مسئله را یک مشکل بداند، فکر کرد که این فقط به این معنی است که عناصر متعلق به شکاف ها هنوز کشف نشده اند. او همچنین توانست جرم اتمی عناصری که هنوز کشف نشده بودند  را محاسبه کند و خواص آنها را پیش بینی کند. بعدها که عناصر کشف شدند مشخص شد خواص عناصر با خواصی که قبلاً توسط مندلیف پیش بینی شده بود مطابقت دارد.

جدول مندلیف کاربرد گسترده ای در شیمی دارد و می توانید آن را به اشکال مختلف در کلاس های درس شیمی در سراسر جهان به زبان های مختلف مشاهده کنید. در حال حاضر شما می توانید این جدول را از اینترنت دانلود کرده و مورد استفاده قرار دهید. اگر برای یادگیری جدول تناوبی مشکل دارید، می توانید از فلش کارت های موجود در کتاب فروشی ها استفاده کنید یا اینکه برای خودتان کارت هایی تهیه کنید و در مواقع بیکاری آنها را مرور نمایید.

مواد اولیه صنایع دارویی به محصولاتی گفته می شود که به عنوان مواد واسطه ای یا اولیه در مراحل مختلف تولید دارو استفاده می شود. آنها همچنین می توانند ترکیبات شیمیایی مختلفی باشند که برای کاربردهای خاص طراحی شده اند.در واقع کاربرد آنها بر اساس کارایی یا عملکرد آنها است (تا ترکیب آنها).

ترکیبات شیمیایی ممکن است مواد اولیه ای باشد که برای ساخت آن داروها استفاده می شود. با این حال، مواد شیمیایی تنها مواد اولیه مورد استفاده در فرآیند دارویی نیستند. مواد دارویی همچنین شامل مواد طبیعی مانند برگ، گل، میوه، قارچ و دانه، علاوه بر مواد مصنوعی و بیولوژیک است. مواد اولیه به سه گروه به نام‌ های مواد فعال دارویی (API)، مواد غیر فعال یا تعدیل کننده و مکمل‌ ها تقسیم می ‌شوند.

انواع مختلف مواد اولیه صنایع دارویی چیست؟

از مواد اولیه صنایع دارویی برای تولید داروها استفاده می شود و پرسنل داروسازی معمولاً برای تولید داروهای جدید نیاز به تامین مداوم مواد اولیه دارند. مواد اولیه دارویی غیر فعال معمولاً اثربخشی دارو را افزایش نمی دهند و شرایط را درمان نمی کنند، اما به شکل گیری قرص ها کمک می کنند.

از مواد اولیه آنتی بیوتیکی برای ساخت داروهایی استفاده می ‌شود که عفونت‌ ها را درمان می‌ کنند در حالی که در برابر ویروس‌ ها بی ‌اثر هستند. ویتامین ها اغلب برای داروسازی ساخته یا استخراج می شوند و می توان از آنها برای درمان کمبودها استفاده کرد. مواد اولیه اسید نوکلئیکی اغلب برای درمان عفونت های ویروسی استفاده می شوند.

مواد غیر فعال یکی از رایج ترین (هرچند بی اثر) مواد اولیه دارویی هستند. این مواد بی اثر در نظر گرفته می شوند، زیرا آنها برای درمان اختلالات یا بیماری ها به کار نمی روند. در عوض، از آنها برای ساخت قرص و اتصال مواد فعال استفاده می شود.

آنها همچنین در تثبیت مواد فعال مفید هستند. در واقع اگر اجزای غیر فعال به کار نرود، ممکن است داروها غیر قابل استفاده باشند. مواد اولیه غیر فعال رایج شامل طعم دهنده ها، عوامل اتصال دهنده و رنگ ها هستند. مواد فعال اغلب قدرتمند هستند و ممکن است به مقدار بسیار کمی در یک قرص نیاز باشد، بنابراین مواد غیر فعال معمولاً بیشتر از مواد فعال هستند.

بسیاری از داروها از آنتی بیوتیک ها ساخته می شوند یا ماهیت آنتی بیوتیکی دارند. این مواد خام دارویی مسئول درمان عفونت ‌های ناشی از باکتری ‌ها و قارچ ‌ها هستند و می ‌توانند ارگانیسم‌ های زنده‌ ای که به بدن حمله می ‌کنند را از بین ببرند یا روند رشد آنها را کندتر کنند. بیشتر آنتی بیوتیک ها مهندسی شده و از مواد طبیعی ساخته می شوند، اما برخی از آنها از موجودات زنده استخراج می شوند. آنتی بیوتیک ها معمولاً به صورت قرص و شربت ساخته می شوند.

در حالی که ویتامین ‌ها معمولاً برای درمان بیماری ‌ها یا اختلالات جدی استفاده نمی‌ شوند، اما اگر فردی از کمبود ویتامین رنج می ‌برد، مفید هستند. برای مثال، اگر فردی کمبود ویتامین B12 داشته باشد پزشک مکمل ویتامین B12 را برای او تجویز نی کند. مواد اولیه ویتامین ها اغلب از مواد شیمیایی به دست می آیند زیرا ارزان ‌تر منابع طبیعی است. برخی از افراد عصاره های طبیعی ویتامین را ترجیح می دهند، بنابراین گاهی اوقات از آن نیز استفاده می شود.

مواد اولیه دارویی اسید نوکلئیک اغلب برای کمک به درمان ویروس ها مشتق می شوند. بر خلاف سایر مواد اولیه، اسید نوکلئیک طبیعی به ندرت در داروها استفاده شود. اغلب یک آنالوگ است به این معنی که شبیه اسیدهای نوکلئیک طبیعی ساخته شده است، اما آنها کاملاً مشابه منابع طبیعی نیستند. این اسید بیشتر به صورت سوسپانسیونی ساخته می شود که به بیماران تزریق می شود.

نقش مواد شیمیایی تخصصی در صنعت داروسازی

چندین ماده شیمیایی خاص مانند کاتالیزورها در فرآیندهای تجاری در صنعت داروسازی مانند سنتز پاراستامول، ویتامین K و اریترومایسین استفاده می شود. کاتالیزورهای پیشرفته مانند نانوکاتالیست ها به پاکسازی و سبزتر کردن فرآیند توسعه داروها برای رفع نگرانی های فزاینده کمک می کنند.

صنعت داروسازی شاهد رشد مداوم و چشم انداز رشد بالا در مناطق در حال توسعه بوده است. اگرچه چشم انداز رشد در صنعت داروسازی امیدوار کننده به نظر می رسد، تامین کنندگان دارویی با چالش های مهمی مانند تهیه مواد اولیه با کیفیا مواجه هستند که بر رشد آنها تأثیر می گذارد.